śmierć Adama

I
Adam umiera

Ewa patrzy – uczy się
rytmu serca
co choć bije wolniej
to z prędkością ucieczki

nasłuchuje od zachodu kroków
lecz dochodzą tylko westchnienia

patrzy w oczy –
niespokojne jak rozerwane korale
patrzy na ręce –
bezbronne jak sekret zdradzany przez sen

dotyka wyroku powiek
pragnie umrzeć z nim bądź za niego
pragnie przeniknąć skałę
lecz palce wpadają kolejno w przepaść

II
Adam umarł

nie wiem jak –
nienaostrzoną była kosa
nie wiem jak –
pusta kartka w pamiętniku Boga

choć podobno pod drętwym językiem:
ziarno zbawiennego drzewa
małe słoje co przesiąkną krwią

[3 marca 2009 r.]