Lampedusa

jest taka wyspa
która zamiast listów w butelkach
wyrzuca niepodpisane ciała

jak kamyki z buta
jak liczby pojedyncze
napuchnięte czasem przeszłym
dokonanym

ile razy trzeba zapomnieć ten widok
by go w końcu go zrozumieć –

małą dziewczynkę
szarpiącą swoją mamę
by ta się obudziła

mewy krążące coraz bliżej ciał
i gdzieś wśród ich głodnego wrzasku
dzwoniący jeszcze telefon
Odą do radości

[10 lipca 2012 r.]